Zo weer een nieuw woord uitgevonden!
Omdat ik morgen een examen Photoshop heb, wil ik het in deze post eens hebben over post-productie. Ik wil hier zeker geen ethisch debat starten over wanneer Photoshop wel en niet kan. Mijn enige regel is dat je bij een journalistiek beeld achteraf niets weglaat en niets bijtekent. Maar ook dan nog is elke foto een kadrering waar de fotograaf bewust of onbewust elementen weglaat of juist niet. Maar als we daar mee beginnen zijn we morgen nog bezig. Ik heb het vooral over de soorten fotografie waarmee ik me wil bezig houden: portretten, fashion of beauty beelden dat soort dingen.
Om te starten wil ik nog wel even enkele dinosaurussen het zwijgen opleggen (no offence). Zij die denken dat Photoshop een duivels bijverschijnsel is van de al even duivelse digitale fotografie en dat de grote meesters van vroeger nooit beelden bewerkten en elk beeld ongewijzigd recht uit de camera kwam. Ik haal daarom graag even deze geweldige foto van een al even geweldige (en één van mijn favoreite fotografen )Mr. Richard Avedon boven. Alleszins een deel ervan (het gezicht is een deel van een groepsfoto) met de notas naar het labo.
Dit is exact hezelfde wat fotografen als Rankin, Chase Jarvis, Platon en consoorten tegenwoordig doen maar dan digitaal en daar is absoluut niets mis mee. Trouwens veel mensen vergeten dat zelfs de beste reflexcamera slechts een klein deel van het dynamisch bereik van het menselijk oog heeft. Dus een beetje hulp in Lightroom of Aperture kan al zeker geen kwaad. En dat brengt me naadloos over naar mijn volgend onderwerp. Hoe ver drijf je je bewerking?
Vroeger deed ik 98 % van mijn bewerkingen rechtstreeks in Lightroom 2. Zo’n proces duurde maximaal 10 minuten per foto. Maar sinds enkele maanden heb ik die filosofie grondig gewijzigd. Grotendeels door mijn extra kennis die ik in mijn opleiding heb opgedaan maar ook via een hoop tutorials ben ik verliefd geworden op de lokale aanpassingen en mogelijkheden in Photoshop CS4. Dodgen, burnen, doorschilderen, maskers… etc. het maakt tegenwoordig allemaal meer en meer deel uit van mijn workflow. Tegenwoordig start ik mijn basisbewerkingen in Lightroom 2 (zoals het algemene contrast en de witbalans) en daarna werk ik het beeld volledig af in Photoshop. Persoonlijk vind ik dat door dat extra beetje bewerking, door gewoon enkele elementen te onderdrukken of iets extra uit de verf te laten komen, je een beeld dat op zich al goed is, nog krachtiger kunt maken dan wanneer je slechts enkele bewerkingen in Lightroom doet.
Hieronder een voor een na beeld ter illustratie. Misschien niet meteen het meest extreem bewerkte beeld maar toch het was het eerste beeld waar ik aan moest denken).
voor:
Na:
Ik vind het wel uiteraard nog steeds belangrijk dat je tijdens het fotograferen het beeld zo goed mogelijk maakt in camera. Op geen enkel moment denk ik (die highlight haal ik wel weg uit Photoshop. Indien ik dat toch ooit doe mag iemand me een oorveeg komen geven. Ik wil hier zeker niets nieuws ofzo gaan claimen het is gewoon een persoonlijke evolutie die ik het vermelde waard vond. Ik heb zeker niet het warm water uitgevonden. Hoewel ik dat voor mijn eigen werk persoonlijk wel zo vind. Ondertussen ben ik mijn hele portfolio aan het herbewerken en begin ik bij elke foto opnieuw vanaf nul.
Leave a reply
Mooi artikel Frederik, helder geschreven. Ik deel je mening dat er in journalistieke foto’s niets weggeshopt (of bijgeshopt)mag worden. In ‘War Photographer’, die docu over James Nachtwey, zie je ook hoe hij bij één van zijn bekendere beelden vraagt om er wat bewerkingen op uit te voeren. Ook een analoog beeld nochtans.
De foto’s die je hier hebt geplaatst tonen het nut van nabewerking ook aan. Het eerste beeld (dat rechtstreeks uit de camera komt?) is bruikbaar, maar toch een beetje ‘plat’. In LR & PS heb je knap werk geleverd door de kleuren veel warmer te maken.
Prima verwoord, ik hang deze filosofie ook aan 😉
Warm water moet inderdaad niet meer uitgevonden worden, maar dat wil niet zeggen dat je het niet meer mag aan de kook brengen.
Rauwkost eten we toch ook maar met mate? Lang leve Photoshop/kookplaten!
het portret met de aantekeningen is wel speciaal. dat ze dat vroeger zo deden seg…
Ik heb net een omgekeerde evolutie meegemaakt. Sinds ik Lightroom gebruik zit ik maar enkele minuten aaneen foto. Slechts zelden open ik Photoshop om extra bewerkingen te doen. Meestal is dat dan alleen een lenscorrectie tegen tonvorming.
Een nieuwe camera met veel minder ruis op hoge iso waarden heeft ook wel geholpen. Vroeger was ik Photoshop en Noise Ninja heel lang bezig om het gewenste detail en de nodige ruisondedrukking te krijgen.
Ik vraag me af of je met flitsers (en goudgekleurd folie) dezelfde warmte over het model kan heenbrengen. Maar ik twijfel er aan als je het 2de beeld alleen toont, ik het verschil zou merken. En wat duurt het langst? En het beschikbaar materiaal? Allemaal factoren die een invloed hebben natuurlijk. Ervaring ook. Gezien het licht in de foto vermoed ik wel dat je een flitser heb gebruikt (of ik ken er helemaal niets van).
Ik hou met sterk aan de regel die zegt dat je een sterke foto alleen maar beter kan maken. Maar als je photoshop gaat gebruiken om dingen op te lossen die je tijdens shoot had kunnen vermijden ben je niet goed bezig (en je getoonde foto hier is geen voorbeeld hiervan eh!!!). Persoonlijk vind ik het model iets te warm. Maar dat komt ook omdat ik het origineel heb gezien.