Nu het hele verhaal van de trouw van de prinses van Luxemburg ook op Supo staat kan ik het eindelijk eens op mijn blog publiceren. De eerste post zal gaan over de essentie van de gebeurtenis: het huwelijk zelf. Morgen post ik wat meer van de beelden die zich rond het hele gebeuren afspeelden.
Ik moet eerlijk toegeven dat royalties fotograferen een ervaring op zich is. Maar het was wel interessant om (soms letterlijk) schouders te worstelen met de vele fotojournalisten die daar ook in grote getalen aanwezig waren. In het begin wist ik niet goed wat te verwachten. Waar moet ik staan. Waar krijg ik de beste foto’s. Mijn eerste gedacht was… Koppig zijn ! Ergens gaan staan waar geen fotografen stonden. Maar achteraf bekeken ben ik blij dat ik van gadacht ben veranderd en toch mee in de perszone ben gaan staan (op de plaats waar ik eerst stond zou ik enkel ruggen hebben gefotografeerd). Maar daar is het opletten geblazen. Sommige fotografen generen zich absoluut niet om gewoon voor te te komen staan. Maar een kuchje en een vieze blik loste dat probleem wel op. Maar ze waren zeker niet allemaal zo. Tijdens het (vele)wachten enkele gesprekken gehad met een Nederlandse en een Franse collega waar ik toch wat uit opgestoken heb.
Het moeilijkste van de hele trouw was het buitenkomen. De plechtigheid was pas om 17:30 gedaan en het was dus al donker. Het enige licht dat er was, waren straatlampen en een paar spots in de vloer voor de kerk. Het moment dus voor de IS (image stabilisation) om te bewijzen wat hij kan. Ik was ook verrast van de kracht van mijn pop-up flits van de 400D. Op afstand doet hij wonderen (zoals in de foto hieronder).
Morgen meer…
Leave a reply
Schone foto’s, had je dan geen externe flits mee dat je je pop-up flits gebruikte ?